Den 1 dito klaagde mij Jacobus Duinkerken, mattroos van Middelburg, over buikloop, bevond een disenteria te hebben, tragte ’t lighaam te suiveren door een braakwortelfometijf pulvis hijpocacuana ℈ II, gaf hem daarop een sagte laxans (voorsch. 20), ordonneerde vervolgens om de buikloop te stillen (voorsch. 21) waarvan hem ’s morgens en ’s avonts van ʒ  I tot ʒ II ingaf, waardoor ’t scheen gewonnen te hebben, maar een dag of twee naderhand klaagde wederom over sterker afgang, dog konde weinig of geen bloed bespeure maar was meest slijm, waarop hem wederom ’t voornoemde laxeermiddellaxans ingaf (voorsch. 20) doen ’t navolgende bolus (voorschr. 22) ’tgeen wederom van veel voordeel was maar, overmits niets at en seer sterk drinkende, soo verminderden sterk sijn kragten soodat hij sterk uitteerde, evenwel was den eenen dag veel beter als den ander, gaf hem dagelijks ’t kaneeltheeaqua cinamoni met ’t rozenbottelconserveconserva rosarum rubrarum met wijntint, maar alle aangewende middelen vergeefs zijnde, soo overleed den 26 dito.